music is road to awe

lise3'teydim abim üniversiteyi kazanmış ve gitmişti.sonra bilgisayarıyla beraber tatil için geldi ve ben bilgisayarını karıştırırken şöyle görseller buldum:



bunlar da nedir derken bir şekilde Takeshi Kitano yapımı Dolls adlı filmden haberdar oldum.Ama o zamanlar internetten film indirmek falan filan neredeyse imkansızdı en azında yaşadığım şehirde.
Neyse efendim sonra üniversite 1. sınıfa gelelim bir teslim zamanı deli gibi çiziyorum trt3'te amcamız bu filmin az sonra gösterileceğini söyledi ve ben de oturdum izledim. insan hamken pek bir şey anlamıyor ama işte anlayamadığı o noktada müzik devreye giriyor.dinliyor olduğunuz şu parça filmin sonunda çalmaya başlıyor. ben kendisini her zaman gecenin seslerinden biri olarak gördüm. gecenin bana göre kendi içinde böyle güzel böyle rahatsız etmeyen bir gürültüsü vardır hep.sonrası çorap söküğü oldu. önce bu albümü indirdim. sonra gün geldi dur ya joe hisaishi'yi yakından tanıyayım dedim.onun 1/2 yönetmen 1/2 müzisyen olduğunu anladım.deliler gibi albümlerini indirdim. eah deyip geçebileceğim bir parçasını da şimdiye değin göremedim. ama şöyle bir düşünürsem herhalde şimdiye değin yaptığı en fena parça budur.
Bilen bilir N.Ş.A denilen bir şey vardır ya da yerçekimi sabiti değişkendir. İşte bu şarkı kendi yerçekimi sabitini belirliyor, kendi şartları oluyor,başka bir yerçekiminin olduğu zamanın başka şeylerle tariflendiği bir yerde oluyorsunuz. Hatta ileriye gidip geceden gelenin sizi alıp Gecenin Sonuna Yolculuk'a çıkardığını iddia edebilirim. Bazı gerçekliklerden kaçmak isteyen için galiba bu türden bir buyurganlığıyla bu şarkı çok iyi bir seçenek oluyor.Hatta seçenek değil olmazsa olmaz oluyor.
ve bir de bu şarkıya seni seviyorum demek isterdim.o denli ciddiyim.