music is road to awe

Adı gibi bir parça.şarkı ile beraber hissettiklerin ağırlaşıyor kedilerin muhtelif aralıklarla kustuğu o kıl yumakları kadar rahatsız ediyor.sonra sıkıntı ayrışıyor rahatlıyorsun ya da rahatlamaya başlıyorsun.ya da rahatlamaya başladığını sanıyorsun.bunun üstüne bir ''harvest'' dinlerim ben derken akor bozuluyor en azından hissediyorsun konsantrasyonun da bozuluyor eş zamanlı olarak. birden mikael'in tekrara alınmış hastalıklı kahkahasından başka bir şey duyamıyorsun. böylece tüm ciddiyetinle sıkıştırdığın tanımladığın o şey neyse o'nun ciddiyetsizliği ile önemsizleşiyor ,duygusallığının dalga malzemesi olması ile onu reddetmeye hazır olan sen sana biçileni yapıyorsun.
ensesine tokat atıldığı için sarsılmış ve sarsaklaşmış oğlan çocuğu gibi hissetme garantisi verebilirim.

*bir de ''I'' diye girişine kurban olabilirim mikael.